چگونه بر خود چیره شویم

روشهای کارای توانمند بودن، فرمانروایی بر سرشت و چیرگی بر هیجانها

نویسنده: پل ژاگو

برگردان: ایرج مهربان

برگردان پارسی : ایران بانو

 چیرگی بر خویش، توانایی پیگیری همه سویه گروهی از گزیرها (تصمیم ها) است که با ژرف نگری سنجیده و آغاز شده باشند. چیرگی بر خویش یادگرفتنی و به دست آوردنی است.
برای آنکه اراده خود را بیشتر کنیم، باید همان اندازه اراده داشته باشیم که در آرزوی به دست آوردن آنیم.
اراده، توانایی خواستن است، توانایی که با تمرین بیشتر می شود. تنها باید یکبار بخواهید مانند آدمی برجسته و والا رقتار کنید، آدمی که اگر به جای او بودید اینگونه رفتار می کردید در این زمان میتوانید خود را آدمی بااراده بیابید.
تمرینهای زیادی به نام «تمرکز» می شناسیم که کامه آنها بالا بردن نگرش ارادی است. گرچه این تمرینها کارا هستند ولی هیچ کدام نمی توانند جانشین «نگهداری پایدار از خویشتن» شوند.چم نگهداری از خویش، از خود بیخبر نماندن و آگاهی از تکانشها و کارها و سهشهای (احساسات) درونی است. هرگونه رها کردن خود اگر با بایدهای کاری همراه نباشد به تنبلی و یا جوش و خروش بیش از اندازه می انجامد.
این با ارزش است که در روز، چه در زمان کار و چه در هنگام آسایش با تن و روان خود تنها به یک کامه (هدف) بپردازیم.
اگر پیوسته در اندیشه داشتن آراستگی، روش و آگاهی باشیم دیگر کارهایمان را با سرهم بندی انجام نمی دهیم.

خو کردن به کوشش برای انجام هر کار و نه آسانجویی و اسان انگاری و اینکه هر کار را با نگرش ژرف انجام دهیم نیروی بسیار زیادی را به ما ارزانی می کند.

یک برنامه کار همراه با یک برنامه خودآسایی که هر دو بر پایه آماج شما آماده شده باشند، بهترین ابزار توانمندی شما و نگهدارنده نوآوری و سازندگی در کارهایتان خواهد بود. اگر ژرف نگری و ژرف اندیشی ارادی خود را پرورش دهید، کشش و شادی را در همه کارهای خود درمی یابید و فکرتان پریشان نخواهد شد.
اگر با آدمهای باارزش و خردمندی همنشینی می کنید که می خواهند ذهن شما را روشن کنند از هم اندیشی با آنها چشم نپوشید ولی گزیر نهایی را خودتان بگیرید.

پیوسته از خود بپرسید که چرا با یک شیوه کار کرده اید و پژوهش کنید که آیا انگیزه های رفتار شما با مبانی پذیرفته در ذهنتان یا هواسته های ژرف درونیتان، و با یهره های تنی و روانیتان سازگار بوده اند با نه.
رفتار آرام، سنگین، بینابین شما کم کم نگرش دیگران را دگرگون خواهد کرد.
هنگامی که بخواهید منش استواری را در خود پدید آورید و در هر زمان وجایی بر خود چیره باشید، به درستی که «نتوانسته ام» را کنار گذاشته اید و پذیرفته اید که «نخواسته ام». اگر خود را با اندیشه هایی  چون «وادار شدم»، «نگذاشتند» فریب ندهید، بی درنگ بر آن خواهید شد که دیگر آنچه را که نمی خواهید انجام ندهید و با بودن انگیزه های خارجی نیز، کاری را انجام دهید که می خواهید.